آواچه - ۸۴ (فضیلت و ضرورت ساده‌نویسی)
دانلود آواچۀ شمارۀ ۸۴ «ویراستاران»: ۱ مگابایت، ۲ دقیقه
متن فایل صوتی:
کتاب بهتر بنویسیم، اثر رضا بابایی، نشر ادیان، فصل سوم: ساده‌نویسی
نوشتۀ خوش‌خوان و دور از هرگونه دشواری آرزوی هر خواننده‌ای است. مردم، نوشته‌هایی را دوست دارند که دشوار را آسان سازد؛ نه آسان را دشوار. وظیفۀ نخست و اصلی نویسنده نیز همین است. یعنی انتقال آسان مفاهیم به خوانندگان. پیش‌تر نیز گفتیم که نویسنده یعنی کسی که ساده و راحت می‌نویسد. در فن و هنر نویسندگی، سادگی و بی‌پیرایگی بر زیبایی تقدم دارد. بنابراین نویسندۀ ماهر از هر دو جملۀ هم‌معنا که یکی ساده است و دیگری کمی پیچیده اما زیبا، اولی را برمی‌گزیند. حتی اگر زیبایی و شیوایی را خواستار باشیم باید بدانیم که سادگی و روانی طبیعی‌ترین اصل زیبانویسی است. زیرا نوشتاری که هموار و بی‌گیر و گره است چنان گرم و گیراست که نیاز چندانی به آرایه‌ها و بزک‌های لفظی ندارد. آری، سادگی و صمیمیت قلم نباید به ابتذال و محاوره‌نویسی بینجامد. برخی دشوارنویسی را نشانۀ زیبایی و فضیلت قلم می‌پندارند و برخی دیگر نیز چنان در ساده‌نویسی افراط می‌کنند که گویی فرقی میان نوشتار و گفتار نمی‌بینند. حال آنکه سادگی در میانه‌روی است و میانه‌روی در اینجا یعنی یافتن راهی میان دشوارنویسی و گفتارنویسی. این را نیز بگوییم که راه میانه از هر دو سخت‌تر است.
ابوالفضل ...
